Liefste Hazel
Bijna elke dag stuurt je mama een foto of een filmpje via WhatsApp naar mij, Miranda en Barbara. En elke keer lichten mijn ogen op. Mijn hart maakt een sprongetje zodra ik je zie.
Altijd goedgezind. Altijd lachend. Onverschrokken, onwetend, zo lief en onschuldig.
Het is telkens opnieuw een vreugde om je te zien.
Zo dadelijk vertrek ik richting Essen en dan rij ik wat extra om, zodat ik jou ook even zie. En ik kijk er nu al naar uit.
Terwijl ik dit aan het inspreken ben, besef ik hoeveel tijd ik regelmatig verspil aan onbelangrijke dingen. Ik ben nu officieel met pensioen, maar ik laat me nog altijd opjagen. Door van alles en nog wat. Dingen die eigenlijk niet tellen.
Ik heb een aantal zaken voor mezelf beslist, maar ik volg ze niet op. Ik weet hoe het moet, of beter: ik weet wat belangrijk is. Maar ik weet niet hoe het echt te doen.
Wat telt, dat zijn de relaties. Zonder twijfel.
En in die relaties… ben jij mijn absolute favoriet. Dat mag eigenlijk niet, je mag geen favorieten hebben – zeker niet binnen de familie, maar zonder twijfel: jij steekt er toch bovenuit.
Love you.
Tot straks.
